Subject Areas :
1 -
Keywords:
Abstract :
References:
منابع
اسلامی، ادریس؛ باقری، خسرو؛ زیباکلام، فاطمه؛ سجادی، سیدمهدی (1394). بررسی و نقد قوانین اخلاقی در نظریۀ اخلاقی شخص¬گرا. تأملات فلسفی، (14)، 81-116.
باقری، خسرو (1389). رویکرد و روش پژوهش استنتاجی. در خسرو باقری، نرگس سجادیه و طیبه توسلی (گردآورندگان)، رویکردها و روش های پژوهش در فلسفۀ تعلیم و تربیت (صص 97-131). تهران: پژوهشکدۀ مطالعات فرهنگی و اجتماعی.
خزاعی، زهرا (1382). تبیین فضیلت از دیدگاه مکین‌تایر. خردنامۀ صدرا، (33)، 68-77.
خزاعی، زهرا (1384). ارسطو، هیوم و اخلاق فضیلت. اندیشۀ دینی، (14)، 61-74.
خزاعی، زهرا (1387). اخلاق فضیلت و اخلاق دینی. پژوهش‌نامۀ اخلاق، (1)، 83-97.
داوودی، محمد (1385). رویکردها و پرسش¬های بنیادین در تربیت اخلاقی. انجمن معارف اسلامی ایران، 2 (2)، 153-175.
ژیلسون، اتین (1384). روح فلسفۀ قرون وسطی (علی‌مراد داودی، مترجم). تهران: انتشارات علمی و فرهنگی.
سجادی، مهدی (1379). رويكردها و روش‌هاي تربيت اخلاقي و ارزشي. پژوهش‌های فلسفی- کلامی، (3)، 144-165.
صانعی دره بیدی، منوچهر (1387). فلسفۀ اخلاق و مبانی رفتار. تهران: سروش.
غفاری، ابوالفضل؛ باقری نوع پرست، خسرو (1380). تربیت اخلاقی فضیلت¬گرا از منظر دیوید کار. مطالعات اسلامی، شماره 54 و 53، صص. 184-157.
غفاری، ابوالفضل (1385). اخلاق و تربیت اخلاقی از منظر رویکرد دلمشغولی: جایگزینی برای رویکرد کولبرگی. مطالعات تربیتی و روانشناسی دانشگاه فردوسی مشهد، 6 (22)، 6-27.
کاپلستون، فردریک (1388). تاریخ فلسفه: از مِن‌دوبیران تا سارتر (عبدالحسین آذرنگ ومحمود یوسف ثانی، مترجمان). تهران: انتشارات علمی و فرهنگی.
کاپلستون، فردریک (1384). فلسفۀ معاصر (علی اصغرحلبی، مترجم). تهران: زوّار.
کار، دیوید (1382). سه رویکرد اساسی در تربیت اخلاقی. در مهدی سجّادی (گردآورنده و مترجم)، گفتارهای پیرامون: رویکردها و روش های تربیت اخلاقی (صص. 28-47). تهران: جنگل.
میرشاه جعفری، ابراهیم؛ کلباسی، افسانه (1388). دیدگاه برنامۀ درسی اخلاق‌مدار با تکیه بر پرورش منش. معرفت اخلاقی، شمارۀ 1، 171-195.
Bertocci, P.A. (1970). The Person God is. New York: Humanities.
Bertocci, P.A. & Millard, R.M. (1963). Personality & the good: Psychological & ethical perspectives. New York: David Mc Kay.
Bowne, B.P. (1892). The Principles of ethics. New York: Harper & Brothers.
Brightman, E.S. (1933). Moral Laws. New York: Abingdon.
Buford, T.O. (1998). Personalism and education: a philosophical retrospect/prospect. Presented at the Twentieth World Congress of Philosophy, in Boston, Massachusetts.
Buford, T.O. (2011). Know Thyself: an essay in social personalism. New York & United Kingdom: Lexington Books.
Byrnes, J.T. (2000). Towards a Catholic philosophy of Education: The Personalism of Karol Wojtyla and the Education of the Human person. (Doctoral Dissertation). ETD Collection for Fordham University, New York.
Cole, G., & Schluter, M. (2004). From personalism to relationism: commonalities and distinctives. Cambridge: Jubilee Centre.
Eneau, J. (2008). From autonomy toreciprocity, or vice versa? Frenchpersonalism's contribution to a new perspective on self – directed learning. Adult Education Quarterly, 58(3), 229-248.
Gutek, G.L. (2005). Jacques Maritain and John Dewey on Education: reconsideration. Educational Horizons, 8(4), 247-263.
Maritain, J & Fitzgerald, J.J. (1946). The person and the common good. The review of politics, 4, 419 – 455.
Maritain, J. (1968). Education at the crossroads. In T.O. Buford, Toward a Philosophy of Education. (pp. 424-442). New York: Holt, Rinehart and Winston.
Marlatt, E. B. (1943). Personalism and religious education. In Associates and Former Students, E. S. Brightman (Ed.). Personalism in theology (pp. 225-248). Boston: Boston University.
Mounier, E. (1947). Existentialist philosophies: an introduction (E. Blow, Trans.). London: Rockliff.
Mounier, E. (1952). Personalism (P. Mairet, Trans.). London: Routledge and Kegan Paul.
Mounier, E. (1956). The character of man (C. Rowland, Trans.). NewYork: Harper & Brothers.
Wojtyla, K. (1993). Person and community: selected essays, (T. Sandok, Trans.). New York; Berlin; Bern; Frankfurt; Paris; Wien: Lang.
Wojtyla, K. (1979). The acting person (A. Potocki, Trans.). Holland: D. Reidel.
منابع
اسلامی، ادریس؛ باقری، خسرو؛ زیباکلام، فاطمه؛ سجادی، سیدمهدی (1394). بررسی و نقد قوانین اخلاقی در نظریۀ اخلاقی شخص¬گرا. تأملات فلسفی، (14)، 81-116.
باقری، خسرو (1389). رویکرد و روش پژوهش استنتاجی. در خسرو باقری، نرگس سجادیه و طیبه توسلی (گردآورندگان)، رویکردها و روش های پژوهش در فلسفۀ تعلیم و تربیت (صص 97-131). تهران: پژوهشکدۀ مطالعات فرهنگی و اجتماعی.
خزاعی، زهرا (1382). تبیین فضیلت از دیدگاه مکین‌تایر. خردنامۀ صدرا، (33)، 68-77.
خزاعی، زهرا (1384). ارسطو، هیوم و اخلاق فضیلت. اندیشۀ دینی، (14)، 61-74.
خزاعی، زهرا (1387). اخلاق فضیلت و اخلاق دینی. پژوهش‌نامۀ اخلاق، (1)، 83-97.
داوودی، محمد (1385). رویکردها و پرسش¬های بنیادین در تربیت اخلاقی. انجمن معارف اسلامی ایران، 2 (2)، 153-175.
ژیلسون، اتین (1384). روح فلسفۀ قرون وسطی (علی‌مراد داودی، مترجم). تهران: انتشارات علمی و فرهنگی.
سجادی، مهدی (1379). رويكردها و روش‌هاي تربيت اخلاقي و ارزشي. پژوهش‌های فلسفی- کلامی، (3)، 144-165.
صانعی دره بیدی، منوچهر (1387). فلسفۀ اخلاق و مبانی رفتار. تهران: سروش.
غفاری، ابوالفضل؛ باقری نوع پرست، خسرو (1380). تربیت اخلاقی فضیلت¬گرا از منظر دیوید کار. مطالعات اسلامی، شماره 54 و 53، صص. 184-157.
غفاری، ابوالفضل (1385). اخلاق و تربیت اخلاقی از منظر رویکرد دلمشغولی: جایگزینی برای رویکرد کولبرگی. مطالعات تربیتی و روانشناسی دانشگاه فردوسی مشهد، 6 (22)، 6-27.
کاپلستون، فردریک (1388). تاریخ فلسفه: از مِن‌دوبیران تا سارتر (عبدالحسین آذرنگ ومحمود یوسف ثانی، مترجمان). تهران: انتشارات علمی و فرهنگی.
کاپلستون، فردریک (1384). فلسفۀ معاصر (علی اصغرحلبی، مترجم). تهران: زوّار.
کار، دیوید (1382). سه رویکرد اساسی در تربیت اخلاقی. در مهدی سجّادی (گردآورنده و مترجم)، گفتارهای پیرامون: رویکردها و روش های تربیت اخلاقی (صص. 28-47). تهران: جنگل.
میرشاه جعفری، ابراهیم؛ کلباسی، افسانه (1388). دیدگاه برنامۀ درسی اخلاق‌مدار با تکیه بر پرورش منش. معرفت اخلاقی، شمارۀ 1، 171-195.
Bertocci, P.A. (1970). The Person God is. New York: Humanities.
Bertocci, P.A. & Millard, R.M. (1963). Personality & the good: Psychological & ethical perspectives. New York: David Mc Kay.
Bowne, B.P. (1892). The Principles of ethics. New York: Harper & Brothers.
Brightman, E.S. (1933). Moral Laws. New York: Abingdon.
Buford, T.O. (1998). Personalism and education: a philosophical retrospect/prospect. Presented at the Twentieth World Congress of Philosophy, in Boston, Massachusetts.
Buford, T.O. (2011). Know Thyself: an essay in social personalism. New York & United Kingdom: Lexington Books.
Byrnes, J.T. (2000). Towards a Catholic philosophy of Education: The Personalism of Karol Wojtyla and the Education of the Human person. (Doctoral Dissertation). ETD Collection for Fordham University, New York.
Cole, G., & Schluter, M. (2004). From personalism to relationism: commonalities and distinctives. Cambridge: Jubilee Centre.
Eneau, J. (2008). From autonomy toreciprocity, or vice versa? Frenchpersonalism's contribution to a new perspective on self – directed learning. Adult Education Quarterly, 58(3), 229-248.
Gutek, G.L. (2005). Jacques Maritain and John Dewey on Education: reconsideration. Educational Horizons, 8(4), 247-263.
Maritain, J & Fitzgerald, J.J. (1946). The person and the common good. The review of politics, 4, 419 – 455.
Maritain, J. (1968). Education at the crossroads. In T.O. Buford, Toward a Philosophy of Education. (pp. 424-442). New York: Holt, Rinehart and Winston.
Marlatt, E. B. (1943). Personalism and religious education. In Associates and Former Students, E. S. Brightman (Ed.). Personalism in theology (pp. 225-248). Boston: Boston University.
Mounier, E. (1947). Existentialist philosophies: an introduction (E. Blow, Trans.). London: Rockliff.
Mounier, E. (1952). Personalism (P. Mairet, Trans.). London: Routledge and Kegan Paul.
Mounier, E. (1956). The character of man (C. Rowland, Trans.). NewYork: Harper & Brothers.
Wojtyla, K. (1993). Person and community: selected essays, (T. Sandok, Trans.). New York; Berlin; Bern; Frankfurt; Paris; Wien: Lang.
Wojtyla, K. (1979). The acting person (A. Potocki, Trans.). Holland: D. Reidel.